Świerzbiączka ogniskowa to uporczywe schorzenie skóry, występujące coraz częściej u dzieci. Nazywa się ją również wypryskiem o charakterze endogennym.
Objawy
Wyprysk dziecięcy to wczesna postać tej choroby występująca u niemowląt – począwszy od trzeciego miesiąca życia; na twarzy oraz na owłosionej główce widoczne są sączące się zaczerwienienia skóry lub grudki, zamieniające się w strupy. Objawy te rzadko występują na tułowiu, rączkach lub nóżkach. Towarzyszy im bardzo intensywne swędzenie – rozdrapane miejsca stają się często siedliskiem bakterii, wirusów i grzybów. Nie wyleczony wyprysk dziecięcy może przerodzić się z czasem w świerzbiączkę ogniskową.
W przypadku świerzbiączki ogniskowej pojawia się bardzo swędząca egzema (wyprysk), głównie w okolicy twarzy i zgięciach stawów (szczególnie nocą, na skutek ciepła). Skóra staje się sucha i ulega złuszczaniu, tylko w niewielkim stopniu może magazynować wodę, a jej kwaśna osłonka zanika. Dzieci dotknięte tą chorobą cierpią na zaburzenia koncentracji, zmiany w psychice, a ich szkolne osiągnięcia nagle się załamują. Pogorszenie się objawów chorobowych powoduje duża wilgotność i zawartość kurzu w powietrzu oraz oddziaływanie systemów grzewczych. Złagodzenie objawów zauważalne jest podczas przebywania na słońcu i w przewietrzonych pomieszczeniach. Intensywność objawów świerzbiączki ogniskowej zmniejsza się wraz z dorastaniem. U dorosłych są one z reguły mało wyraźne.
Jak leczyć świerzbiączkę ogniskową?
Podejrzenie świerzbiączki ogniskowej to wystarczający powód zwrócenia się do lekarze Lekarz zaleci leczenie oraz zaproponuj środki je uzupełniające. Poza tym istniej wiele możliwości złagodzenia dolegliwość Poniżej podajemy kilka propozycji – spróbuj my, które z nich są dla nas najkorzystniejsze Świerzbiączka ogniskowa to choroba bardziej uciążliwa.